Eugeniusz Morawski – „Pieśni”

Płyta nominowana do nagrody Fryderyk 2015 w kategorii „Album roku recital solowy”!

RecArt Label RecArt przedstawia album z 12 niepublikowanymi pieśniami Eugeniusza Morawskiego (1876-1948) w doskonałym wykonaniu Agnieszki Rehlis (mezzosopran) i Tadeusza Domanowskiego (fortepian). Niniejsza płyta stanowi pierwszą w historii fonografii próbę przywrócenia ważnego działu twórczości Morawskiego – jego pieśni z towarzyszeniem fortepianu. Na płycie znalazło się 12 pieśni zaśpiewanych przez Agnieszkę Rehlis w czterech językach: polskim, niemieckim, angielskim, francuskim.

Album zawiera obszerną książeczkę (84 strony) z tekstami i szczegółowym omówieniem poszczególnych pieśni. Autorem opisu jest dr hab. Marcin Gmys, który o pieśniach Morawskiego i o samym autorze pisze tak: […] W dorobku kompozytora przed zniszczeniem jego rękopisów figurowało prawdopodobnie około 45 pieśni do słów różnych poetów – zarówno polskich, jak i obcych. Z twórczości tej zachowało się zaledwie 12 utworów świeckich oraz trzy pieśni religijne do łacińskich tekstów liturgicznych. W Powstaniu Warszawskim przepadło aż 70 procent jego niewydanych partytur, a za życia artysta wydał drukiem zaledwie jedną pieśń. W związku z tym katastrofalnym faktem pozostaną nam już tylko jałowe spekulacje, czy aby nie był to kompozytor równorzędny Szymanowskiemu […]. Eugeniusz Morawski (1876-1948), to kompozytor do niedawna pamiętany głównie tylko z tego, że w okresie międzywojennym pozbawił Karola Szymanowskiego funkcji rektora Państwowego Konwersatorium Muzycznego w Warszawie. W ostatnich latach dokonuje się jednak wyraźny renesans twórczości tego zapomnianego, a przecież wybitnego artysty. Morawski, w czasach warszawskich studiów kompozytorskich u Zygmunta Noskowskiego i na Akademii Sztuk Pięknych, jeszcze przed swą przymusową emigracją do Francji (w 1908 roku został on skazany na wygnanie z terytorium Rosji carskiej za planowanie zamachu na policję), był najbliższym przyjacielem litewskiego kompozytora-malarza Mykalojusa Konstantinasa Čiurlionisa. Szybko też, czego ówczesna krytyka właściwie nie rozpoznała, okazał się symfonikiem dorównującym kroku zarówno Szymanowskiemu, jak i Mieczysławowi Karłowiczowi (świadczą o tym jego 3 zachowane poematy symfoniczne: Don Quichotte z 1909, Nevermore z 1911 i Ulalume z ok. 1914 r.). Także dwie monumentalne partytury baletowe Morawskiego – pochodzące z końca lat 20. i pierwszej połowy lat 30.– Miłość i Świtezianka – pozwalają upatrywać w nim poważnego konkurenta na tym polu dla Szymanowskiego, autora Harnasiów […]

Agnieszka Rehlis – mezzosopran. Absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Laureatka konkursów: we Wrocławiu (I nagroda) i Dusznikach-Zdroju (III nagroda). W latach 1996-2007 była solistką Opery Wrocławskiej, gdzie kreowała role w operach Verdiego, Gounoda, Mozarta, Bizeta i z którą odbyła tournée po Niemczech, Holandii, Belgii, Anglii, Irlandii, Francji, Włoszech i Tajwanie. Uczestniczyła w wielkich widowiskach operowych odbywających się w tamtejszej Hali Ludowej (Carmen, Nabucco, Trubadur, Straszny dwór, Skrzypek na dachu, Złoto Renu). Od 2003 roku regularnie występuje w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej (m.in.: w Nabucco, Lukrecji Borgii i Pasażerce). W repertuarze ma ponad 60 utworów oratoryjnokantatowych, od Bacha do Pendereckiego. Koncertowała w salach filharmonicznych w Polsce i Europie, brała udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych, m.in. w: Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena, Wratislavia Cantans, Festival Pablo Casals w Prades, festiwalach muzyki sakralnej w Marsylii i Norymberdze, George Enescu International Festival, Rheingau Music Festival, Schleswig- Holstein Musik Festival, Praskie Jaro, Beijing Music Festival. Występowała z takimi dyrygentami, jak: Jiří Bělohlávek, Gabriel Chmura, Lawrence Foster, Gustavo Dudamel, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord i Long Yu. Wielokrotnie uczestniczyła w koncertach prowadzonych przez Krzysztofa Pendereckiego w kraju i za granicą, wykonując takie utwory kompozytora, jak: Polskie Requiem, Te Deum, Credo, Siedem bram Jerozolimy. Wzięła też udział w światowej premierze jego VIII Symfonii Lieder der Vergänglichkeit (Pieśni przemijania). Zrealizowała wiele nagrań CD i DVD, wyróżnionych m.in. „Fryderykami”.

Tadeusz Domanowski jest jednym z najciekawszych polskich pianistów młodego pokolenia. W jego repertuarze znajdują się utwory od renesansu do muzyki współczesnej. Swoją edukację artystyczną rozpoczął w wieku dziewięciu lat w gliwickiej Szkole Muzycznej w klasie prof. Danuty Rafik. W 1999 roku ukończył Państwowe Liceum Muzyczne im. Zenona Brzewskiego w Warszawie w klasie prof. Marczelli Eriginy. Jest również absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Andrzeja Stefańskiego. Od 2013 roku doskonali swoje umiejętności pianistyczne w Steinhardt School of Culture, Education and Human Development na Uniwersytecie Nowojorskim pod kierunkiem prof. Deirdre O’Donohue. Jest także członkiem Adjunct Faculty w New York University, gdzie wykłada w klasie fortepianu. Koncertował w wielu krajach Europy, Ameryki i Azji między innymi w: Niemczech, Francji, Włoszech, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Grecji, Czechach, Rumunii, Mołdawii, na Litwie, w Rosji, Chinach, Stanach Zjednoczonych. Wśród nich były koncerty w takich salach jak: Weill Hall w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, Filharmonia Narodowa w Wilnie. Tadeusz Domanowski występował również jako kameralista na wielu festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą. Nagrywał dla Radio France, France 2 oraz kanału telewizyjnego „Mezzo”. W marcu 2013 roku ukazał się jego debiutancki album solowy z utworami Scarlattiego, Liszta, Schumanna, Prokofiewa i Horowitza wydany przez EMI Classics.

Wydawca: RecArt. 

Data wydania: marzec 2014.